ตอนที่ 332 : อำลา ... จ่าอ๊อด

IE Story ตอนนี้ ...

คงจะเป็นตอนสุดท้ายแล้ว ... ที่จะได้พบกัน

ดังนั้น

ข้าพเจ้า จึงขอปิดฉากตอนนี้

ด้วยเรื่องราว แนวซึมๆ ...

ประมาณว่า ... "อำลา...จ่าอ๊อด" (ซะที)

ก็

ขอเชิญรับชม รับฟัง ... ได้เลย

วันนี้ ... 26 เมษายน 2553

... อุณหภูมิร้อนจัดสุดๆ ...

ทั้งการบ้าน การเมือง ดูจะร้อนๆ ลนๆ ไปหมด

วันนี้

ข้าพเจ้า ... มีพันธะกิจ แบบลี้ๆ ลับๆ ช่วงก่อนเที่ยง

ใช่แล้ว ...

ข้าพเจ้า มุ่งหน้าสู่ IE บ้านเรา ....

ถึงแดดจะร้อน

แต่ใบไม้ที่เขียวสด ... ก็สร้างความแช่มชื่นใจได้ดียิ่งนัก

บ้านเรา ... แอร์เย็นฉ่ำ

บรรยากาศดีสุดๆ ...

หลังจากทำการนัดหมาย ...

และ เตรียมการทุกสิ่งทุกอย่างเรียบร้อย

ข้าพเจ้าก็มุ่งหน้า สู่ร้านอาหารริมน้ำแห่งหนึ่ง

บรรยากาศสดใส ... ลมโชยอ่อนๆ

เป็นมุมเงียบๆ ของกรุงเทพฯ

ที่สงบ ... สันติ ... ไร้ความรุนแรง ...

เฮ้ออออ ....

สวรรค์แท้ๆ เลยนะเนี่ย

ร้านนี้ชื่อว่า ... บ้านข้าวสวย

อาหารดี ... ราคายุติธรรม

พนักงานบริการด้วยมาตรฐาน inter ๆ ทั้งนั้น

แบบว่า ... พม่า ทั้งน้านนนน ....

แน่นอน ... เหยื่อของข้าพเจ้า ณ วันนี้

ก็คือ ... ท่านอาจารย์ด๊อกเตอร์ จ่าอ๊อด

วันนี้ ...

จ่าอ๊อด มิได้มาคนเดียว

แต่มีภรรยา ... มาด้วย !!!

ตลอดทั้งปี ที่ผ่านมา

มีคำถามยอดฮิต ของชาว IE ทั้งหลาย ...

ที่ชอบมาถามข้าพเจ้า บ่อยม้ากๆๆๆๆ ก็คือ
" จ่าอ๊อดจะย้ายไปเชียงใหม่ เมื่อไหร่ ? ... "

ณ ตอนแรกๆ ...

เมื่อข้าพเจ้า ได้ฟังคำถามแล้ว

ก็ออกอาการใจหวิวๆ ... น้ำตาซึมเล็กๆ

ประมาณว่า ...

รู้สึกจะขาดใจตาย .... ที่ต้องตอบคำถามเหล่านี้

อย่างไรก็ตาม ....

เมื่อกาลเวลา ผ่านไปๆๆๆๆๆๆๆ

ตัวจ่าอ๊อด .... ก็ยังไม่เห็นว่า มันจะไปไหน

ยังคงเวียนว่ายตายเกิด ... เดินแกว่งไปแกว่งมาตลอด ...

ดังนั้น

หากมีใครเซ่อซ่า .... มาถามข้าพเจ้าแบบเดิมๆ ว่า

" จ่าอ๊อด จะย้ายไปเชียงใหม่ เมื่อไหร่ ? ... "

ข้าพเจ้า ก็จะออกอาการ จี๊ดๆๆๆๆๆ ในอารมณ์ทันที

ประมาณว่า ...

จะต้องรีบตอบ แบบกระแนะกระแหน ว่า

" ... ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ...

มันบอกว่า จะไปๆๆๆๆ .... ก็ยังไม่เห็นไป ซักที ...

ก็ ...

วนเวียนๆๆๆๆ อยู่แถวๆ นี้หละ แก ... "

อะไรประมาณ นั้นแล

ด้วยประการทั้งปวง

ณ วันนี้ .... ก็ดูเหมือนว่า

จ่าอ๊อด ท่านจะจากพวกเราไปแล้ว จริงๆ

ดังนั้น

วันนี้ ... เลยมีรายการ เลี้ยงอำลากัน

งานนี้ ... สมาชิกครอบครัว IE พร้อมหน้าครบถ้วน
อาหารดี ... บรรยากาศดี ...

สนุกสนานหรรษา ตามประสาครอบครัว IE

อิอิ ...

ส่วนจ่าอ๊อด ก็ประพฤติตัวดี ไม่มีเปรี้ยว ...

แบบว่า ... ม.ม.ค

แปลว่า ... เมียมาคุม (อย่างใกล้ชิด)
และท้ายสุด ... งานเลี้ยงย่อมเลิกรา

ก็มีการอำนวยอวยพร และ มอบของที่ระลึก
ของที่ระลึก เล็กๆ น้อยๆ ...

เพื่อจะได้ระลึกนึกถึง ... บ้านหลังน้อยๆ ของพวกเรา

ภาควิชาเล็กๆ ... ณ มหาลัยเล็กๆ ริมขอบชนบท

ที่ที่มีแต่ ... ความทรงจำดีๆ

และ มีความปรารถนาดี ...

ให้กัน ... ตลอดไป

..................

..........

.....

...

..

.

.

.

เมื่อ 4 ปี 4 เดือน กว่าๆ ... ที่ผ่านมา

จ่าอ๊อด ก็ได้เข้ามาสู่ครอบครัวเล็กๆ ของพวกเรา

ข้าพเจ้า เชื่อว่า ...

เขาคงจะต้องประหลาดใจแน่ๆ ...

สำหรับกิจกรรม+ประเพณี แปลกๆ ของพวกเรา

ข้าพเจ้า จำได้ดีว่า ...

ณ วันแรกๆ ของการทำงานของจ่าอ๊อด

เราก็มอบหมายหน้าที่ ให้เขาเข้าร่วม งานเลี้ยงหน้าภาค

ภาพอาหารยกมาเป็นถาดๆ ....

หรือ ภาพฝูงเด็กรุมสอยอาหาร ... ซ้วบๆๆๆๆๆ

คงจะน่า ประทับใจจ่าอ๊อด มิใช่น้อย

มั๊ง ?

จากนั้น ... ภาระหน้าที่ ของจ่าอ๊อด ...

ก็ยากขึ้นๆๆๆๆ

เช่น ... ต้องไปดูแล งานรับน้องปี 2549

ซึ่งเป็นงานรับน้อง ... ปีที่ hardcore สุดๆ ...

งานนี้ ... ข้าพเจ้า สงสารจ่าอ๊อด สุดหัวใจ

เพราะ งานปีนั้นก็เละมาก ... ปัญหาก็มีมากมายๆๆๆๆๆ

ทั้งของแตก-หัวแตก-อุนจิแตก ...

สภาพจ่าอ๊อด ตอนเช้าๆ ของงานรับน้องปีนั้น ...

ก็เลยดูอ้างว้าง ไร้จุดหมาย ยิ่งนัก ...

ถือว่า ... เป็นชะตากรรม

ของ ดร.หนุ่มไฟแรง ท่านหนึ่ง

ที่ต้องมาตก อยู่ในวังวน ของครอบครัว IE เรา

โถๆๆๆๆๆ
พอปลายๆ ปีการศึกษานั้น ...

งานที่ยากยิ่งกว่าเดิม ... ก็คือ ...

งานปัจฉิมนิเทศ ชาว Z7 + Zn5

งานนี้ ... ก็สุดๆ เช่นกัน

แต่ก็ดูเหมือนว่า ... จ่าอ๊อดเริ่มจะปรับตัวได้บ้างแล้ว

หุหุ ...

จากนั้น

จ่าอ๊อด ... ก็กลมกลืน

กับ วิถีแห่ง IE อย่างสมบูรณ์แบบ

มีชีวิต ที่เรียบง่าย ... และ ติดดิน

และ มีความสุข ท่ามกลางครอบครัวเล็กๆ ของพวกเรา

เป็นสุข ที่เกินคำบรรยาย ... จริงๆ

หากจะคิดถาม เล่นๆ ว่า ...

" ... นอกจากการสอนหนังสือเด็กๆ แล้ว

อาจารย์คนนึง ... จะทำอีกอะไรได้ บ้าง ? ... "

คำตอบนี้ ...

ลองมาดูที่จ่าอ๊อด บ้างก็ได้ ...

แบบว่า ... เป็นที่ปรึกษา เป็นครู

เป็นเพื่อน ... ที่เด็กๆ จะเข้ามาหา ได้ตลอดเวลา ...

แบบว่า ... สามารถทำงานแบบใช้แรงงาน ได้ทุกประเภท

เช่น .... ปูตัวหนอน ลานหน้าภาค

หรือ เก็บกวาด ลานหน้าภาค ... หลังจาก งานเลี้ยงเลิก

หรือ ... ปลูกจิตสำนึกห่วงใยโลกร้อน .... ด้วยการ พาเด็กๆ ไปปลูกป่าชายเลน
หรือบางที ....

ก็ต้องอดหลับอดนอน ... คอยควบคุมดูแล

งานเลี้ยงสังสรรค์ ทั้งหลาย

รวมทั้ง งานพิธีต่างๆ เช่น ... ให้โอวาท เปิดงาน-ปิดงาน

หรือ แข่งปิงปอง

หรือ เป็นเชียร์ลีดเดอร์ ...

หรือ ต้องโฟนอิน ... อวยพรงาน bye-nior

ก็ ... ถือได้ว่า

จ่าอ๊อดทำงานเกินหน้าที่ มากมายๆๆๆ

เกินคำบรรยาย

แล้ว ....

ณ วันหนึ่ง ...

จ่าอ๊อด ... ก็ออกบวช

พอสึกออกมา ... ท่านก็เปลี่ยนแปลงไปมากมาย

เช่น ... ถือศีล 5 เคร่งครัด

ดวงตาเป็นประกาย ... โลกสดใสๆๆๆๆ

แล้วท่าน .... ก็ประกาศแต่งงาน ...

แม้ว่า ... ชีวิตของจ่าอ๊อด เมื่อเข้าสู่ประตูวิวาห์แล้ว

จะทำให้ท่าน อ่อนล้า ไปบ้าง

เนื่องจาก ... ต้องเดินทาง กรุงเทพ-เชียงใหม่
ไปๆ มาๆ มาๆ ไปๆ ...

แต่จ่าอ๊อด ... ก็ยังคงเป็น จ่าอ๊อดคนเดิม

ที่ยังคงสดใส และ มีพลังแบบไร้ขีดจำกัด ....

และในที่สุด ...

เมื่อถึงเวลา ... ที่ชีวิตคนเราต้องเปลี่ยนแปลง ...

ต้องเดินทาง ก้าวต่อไป ... สู่โลกกว้าง สู่อนาคต ...

จ่าอ๊อด ... ก็ต้องจากพวกเราไป

เพื่ออนาคต เพื่อครอบครัว ...

ณ วันนี้ ...

คงจะถึงเวลา ... ที่ต้องจากกันจริงๆ แล้ว

ดังนั้น .... ณ วันนี้
หากมีใคร .... มาถามข้าพเจ้าแบบเดิมๆ ว่า
" จ่าอ๊อด จะย้ายไปเชียงใหม่ เมื่อไหร่ ? ... "
ข้าพเจ้า ก็จะคงจะตอบแบบเดิมๆ ว่า
" ... ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ...
มันบอกว่า จะไปๆๆๆๆ .... ก็ยังไม่เห็นไป ซักที ...
เขาจะไปเมื่อไหร่ ... ก็เมื่อนั้นแหละ .... "

เพราะ สำหรับข้าพเจ้านั้น ...

จ่าอ๊อด ... ก็คงจะไม่จากไปไหนไกล ....

แต่คงวนเวียนๆๆๆๆ อยู่ในความทรงจำของข้าพเจ้า

และยังคงตราตรึง อยู่ในจิตใจข้าพเจ้า ... ตลอดไป

ตลอดไป ... จริงๆ

.............

.....

...

..

.

บ่ายมากแล้ว ....

ณ ห้องทำงานเล็กๆ ... ที่ บ้านเรา

เสียงพูดคุยกัน ... จุ๊กๆจิ๊กๆ ลอดผ่านประตูออกมา

หนุ่มสาวสองคน ... ช่วยกันคนละไม้ละมือ

จัดเก็บข้าวของ และ ความทรงจำ ...
เตรียมอพยพ .... สู่บ้านใหม่

นี่เป็น ....

ภาพแห่งความสุข ... ที่งดงามที่สุด

เท่าที่ข้าพเจ้า ได้เคยพบเห็นมา ...
ก็ ...

ขอให้จ่าอ๊อดและครอบครัวโชคดี

และ ได้พบสิ่งดีๆ ... ตลอดไปนะ

และ อย่าลืม ....

กลับมาเยี่ยมบ้านเรา บ้าง ... นะ

.............................

................

.......

...

..

.

เย็นมากแล้ว ...

ข้าพเจ้าขับรถกลับบ้าน ... เฉกเช่นทุกวัน

วันนี้ ... ฟ้างามจับใจ

แม้ร่างกาย จะเหนื่อยล้าบ้าง ...

แต่ก็ดีใจว่า ...

อีกไม่นาน ก็จะได้กลับถึงบ้านแล้ว

จะได้นอนพัก ...

ได้ชื่นชมกับความสุข ที่เกิดขึ้นในวันนี้

และ หวังว่า

จะได้ตื่นขึ้นมา ในวันรุ่งขึ้น ...

เพื่อ ก้าวเดินต่อไป ... อย่างมีความสุข

.....................

.........

....

..

.

.

.

------ ขอจบ IE Story3 ... แต่เพียงเท่านี้ เทอญ ------