เผลอเพียงแป๊บเดียว ... ก็ผ่านไปแล้ว อีก 1 ปี
สำหรับคนที่ทำอาชีพแบบข้าพเจ้า ...
คือ อาชีพครู
ก็จะสามารถสัมผัสความรู้สึกแบบนี้ ได้ว่องไวมาก
เพราะวัฎจักรของการเรียน การสอนหนังสือ
ก็หมุนเวียน เปลี่ยนไปแบบเรียบๆ ง่ายๆ แบบนี้เสมอ
ประมาณว่า ...
พอเด็กรุ่นเก่าๆ จบไป... เด็กรุ่นใหม่ๆ ก็เข้ามา
จากนั้น ....
เด็กรุ่นแก่ๆ มีเมียมีผัว ... มีลูกมีเต้า
นัวเนียๆ กันไปมาตามประสา ชาวโลก
ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา ... ชีวิตของข้าพเจ้าสนุกที่สุด
ประมาณว่า ... หลากหลายอารมณ์
ยิ่งกว่าหนังไทย หรือ หนังแขก หรือ หนังฝรั่งต้นทุนต่ำๆ
แต่สัจจธรรมหนึ่ง ... ที่ข้าพเจ้าค้นพบ ก็คือ
ไม่ว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต
ในที่สุด ... เราทุกคน ก็จะต้องผ่านพ้นมันไปให้ได้
อาจจะบอบช้ำบ้าง อาจจะทุกข์ระทมบ้าง
อาจจะไม่เข้าใจ ในชะตาชีวิต ตนเองบ้าง
แต่ ... ณ ที่สุดแห่งชีวิต
เราก็ต้อง ก้าวเดินต่อไป ให้ได้ ...
ก็แค่นี้เอง หละ ...
คือ ช่วงเวลาความสุขสุดท้าย
ที่ข้าพเจ้า พอจะจดจำได้ ...
จำได้ว่า ... แอบไปเที่ยวปราณบุรี
กับเด็กๆ กลุ่ม project ชาว IE รุ่นที่ 9
ก็ถือได้ว่า ... เป็นการท่องเที่ยวที่สนุกไม่รู้ลืม
และ ณ วันนั้น ...
ก็เป็นวันที่บิดา มารดาของข้าพเจ้า เริ่มเจ็บป่วย
และ ก็ทำให้วงจรชีวิต ของข้าพเจ้า ... นับตั้งแต่นั้นมา
เสียศูนย์ไปมากมาย ... ตราบจนทุกวันนี้ประมาณว่า ... สมอง เหลือความสดใสประมาณ 50%
สมาธิ แตกกระจาย ...
การบริหารจัดการเวลา ล้มเหลว
ทั้งชีวิตการทำงาน ... ทั้งชีวิตส่วนตัว
ชีวิตทุกแง่มุม ... ล่มสลายไปหมด
ถือว่า ... เป็นปีที่
ชีวิตการทำงานของข้าพเจ้า บกพร่องมากที่สุด
อย่างไรก็ตาม ...
ข้าพเจ้า ก็พยายามประคับประคอง ... ชีวิตให้ดีที่สุด
ด้วยประการทั้งปวง
ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา ....ชีวิตของข้าพเจ้า ... ก็เลย เรียบๆ ง่ายๆ
ไม่ได้โลดโผน ท่องเที่ยวไปไหนไกลๆ
หากมีเวลา ... ก็ไปแค่อยุธยา
ไปไหว้พระ ไหว้เจ้า ... ให้สบายใจ
หรือ basic ที่สุด ...
ก็ไปแค่วัดพระแก้ว ... เดินเล่นแถวท่าพระจันทร์
ก็แค่นั้นเอง .....13 พฤษภาคม 2552
ฝนตกพรำๆ ตลอดเช้า ...หน้าภาค IE บ้านเรา ... เขียวสดใส อย่างไม่น่าเชื่อ
ข้าพเจ้ากัดฟัน ... ออกจากบ้าน ที่กำลังเต็มไปด้วยปัญหา
เพียงเพราะว่า ... แค่อยากจะได้เห็นหน้า
เด็กๆ IE รุ่นล่าสุด ... IE 13
ซึ่งก็แน่นอนว่า ...
รอยยิ้มแบบไร้เดียงสา
ท่าทางเขินๆ อายๆ ... เฉิ่มๆ โก๊ะๆ
ทำให้จิตใจข้าพเจ้าแช่มชื่นได้อย่างน่าประหลาด
เหล่าพี่ๆ ปีสาม ชาว IE-11 ... ก็นัวเนีย
ขายเสื้อยืด IE ... หาทุนจัดงานรับน้องกัน
วิถีแห่ง IE ... ก็เริ่มต้น
ต่างคน ... ก็ก็ทำหน้าที่ของตนไปให้ดีที่สุด
อิอิ ...เยาวชน IE-13 ... รุ่นล่าสุด
ก็ถูกกวาดต้อนเข้า สู่ครอบครัวของพวกเรา
บ้านเล็กๆ หลังน้อยๆ ... ที่อบอุ่น
ก็ยังคงความอบอุ่นได้อย่างต่อเนื่อง ... ตลอด 13 ปี
13 มิถุนายน 2552
การไปทัศนศึกษา ... เบียร์สิงห์
แล้ว ... วันเวลา ก็ดำเนินไป
จนถึงช่วงสุดท้าย ... ของปีการศึกษา 2552
4 ความคิดเห็น:
ความรู้สึกเก่าๆมันปะทุอีกละ555
ใช่คับ ชีวิตต้องเดินต่อไป...
พี่เต่า โลกข้างนอกมัน เลวร้ายนักสำหรับสมาชิกใหม่ที่ยังปรับตัวไม่ได้ แต่ชีวิตต้องก้าวเดินต่อไป ค่ะ **
ห่าหนู
เห็นรูปพระถัง ฯ
คณะในฝันจริงๆ
สวัสดีพี่เต่า คับหลังจากที่หายไปนาน
ราเชนฯ
แสดงความคิดเห็น