ตอนที่ 318 : กีฬาสี IE สุดที่รัก ... (8) ... ตอนอวสานจริงๆ แล้วนะ

ช่วงนี้ ...

บรรยากาศที่ภาค IE เงียบเหงายิ่งนัก

เพราะ นับตั้งแต่ กีฬาสีของเรา จบลง ...

ทุกอย่างรอบกายประชาชนชาว IE .... วิเวกวังเวง ยิ่งนัก

ทั้งนี้ ... น่าจะเป็นเพราะ อีกเพียงไม่กี่วัน

ก็จะเข้าสู่เทศกาล ... การสอบประจำภาคที่ 1 อีกแล้ว

ดังนั้น .... หน้าตา ท่าทาง

ของเหล่าบรรดาเยาวชน IE ทั้งหลาย ... ณ ช่วงเวลานี้

ก็ร่วงโรย ประดุจเป็ดหงอย ... ด้วยเหตุ ฉะนี้แหละ

สำหรับตัวข้าพเจ้า นั้น ....

ก็มีงาน มีการ ... สุมหัวพอประมาณ

แต่ก็ น่าจะพอจะเอาตัวรอดได้ไม่ยากนัก

ตามประสาเป็ดแก่ๆ มากประสบการณ์

ด้วยประการทั้งปวง ...

เพื่อเป็นการเติมเรี่ยวแรง และ กำลังใจเล็กๆ

ให้แก่ เยาวชน IE ทั้งหลาย ...

ที่กำลังเริ่มเครียดๆ

กับการบ้าน การดูหนังสือ การทำ project

หรือ ปัญหาหัวใจ สามเส้า สี่เศร้า ห้าเน่า หกแพร่ง ...

ข้าพเจ้า จึงใคร่ที่จะ ...

นำก็เอารูปของเก่าๆ มาหากินส่งท้ายอีกสัก 1 ตอน

รูปเหล่านี้ ... ถ่ายโดยท่าน ป๋าดม ของเราทั้งสิ้น

ฝีมือประมาณไหน ก็ลองชมดู

ประมาณว่า ...

ป๋าท่าน ... ก็มักจะเลือกถ่ายแต่มุมดีๆ

แบบว่า ... หุ่นดีๆ หน้าตาดีๆ เป็นหลัก

อะไรๆ ที่ .... แปลกๆ เหวอๆ หลอนๆ

ป๋าท่านก็จะ หักกล้องหลบทันที ....

อิอิ ... ล้อเล่นๆๆๆๆๆ

ก็คงจะไม่บรรยายอะไรมากๆ

ดูรูปไป ... ยิ้มไป ... ขำไป

ได้นึกทบทวน วันเวลาฮาฮา ... อีกสักนิด

คงอาจจะจะทำให้ ... ชีวิตในวันนี้

มีความสุขมากขึ้น ... ก็เป็นไปได้ นะเออ ...

เรียงลำดับ ความหล่อ .... หุหุ

ว๊าวววว ...

สุดยอดๆๆๆๆ .... พม่าลอยได้

แกนนำ สีชมพู...

อะจึ๋ยยยยส์ ...

สวยจิงๆ นะป้า ...

กรู สวยกว่า ย่ะ ...มาลองมาเทียบหุ่น กันเลย .... ว่า ใครอวบกว่ากัน ?

.... จะสุข จะทุกข์ ประการใด ....

หากได้ดูรูปของ she แล้ว .... ก็

ก็อดยิ้ม ไม่ได้จริงๆ ...

เก้าอี้ดนตรี ... แบบซาดิสต์ๆ

เล่นกัน จนทำเก้าอี้ของวัด หักไป 2 ตัว ...

เวรกรรมๆๆๆๆ ...

ลีลาป๋า ...

ดูแล้ว เสียวมั่กๆ .... ขอบอก

ชอบรูปนี้ มั่กๆๆๆๆๆ .....

แบบว่า .... action สุดๆ ....

ท่าสวย ...

แต่ ... เดี้ยง ซะแล้วววว

ก็ ...

คงจะไม่มีอะไร .... จะบรรยายหรือฟูมฟายเพิ่มเติม

เพราะ ข้าพเจ้า ได้เขียนมากมายๆๆๆๆ

มาตลอด 7 ตอน ที่ผ่านมา

ก็ ...

อยากจะขอขอบคุณ ... ชาว IE ทุกๆ คน อีกครั้ง

ที่ได้ร่วมแรง ร่วมใจ .... ให้งานกีฬานี้ เกิดขึ้นมาได้

และ งดงาม น่าประทับใจ อย่างไม่รู้ลืม ...

และ .... ต้องขอขอบคุณ อีกมากๆ ...

ที่ทำให้ วันนี้ ....

เป็นวันแห่งความสุข อีกวันหนึ่ง .... ในชีวิตของข้าพเจ้า

อันว่า .... สำหรับคนที่ชอบถ่ายรูป นั้น

การได้เดินดุ่มๆ ซุ่มถ่ายรูป ไปเรื่อยๆ นั้น ...

มันก็สุขเหลือหลาย มากๆ ...

แต่ หากได้ถ่ายภาพ "ความสุข-ความสนุกสนาน" ....

ของคนที่เรารัก แล้ว

มันก็ ... ถือได้ว่า ...

เป็นสุขยิ่งกว่าสุข จริงๆ ....

ความสุขของข้าพเจ้านั้น ... มันก็ง่ายๆ แค่นี้เอง แหละ

................

....

..

.

.........................................

และ ขอจบอวสาน

เรื่องราวของ กีฬาสี IE สุดที่รัก ...

แบบจริงๆ ... ซะที ...

นะ นะ นะ